Τρίτη 24 Μαΐου 2011

Πουτάνα Λαμπίρη σταμάτα να καταδιώκεις τις ζωές μας

Η Ελλάδα παραπαίει. Ο Στρος Καν δεν κατάλαβα αν κατηγορείται επειδή γάμησε ή επειδή δεν γάμησε καλά. Οι Ισπανοί ξεσηκώθηκαν (χαχαχαχαχαχαχα). Η πουτάνα πήγε 40 ευρώ. Και παρά τα ΤΟΣΑ προβλήματα, δεν μπορούμε να ευχαριστηθούμε ούτε τη μπαλίτσα. Κατόπιν μακράς έρευνας, διαπιστώθηκε ότι η ανίατος ασθένεια της οποίας ήμεθα φορείς (πσσσ) ονομάζεται Λαμπιρισμός. Τι εννοώ;

Ανοίγεις λοιπόν μια ωραίαν πρωίαν τα αθλοportal, να ενημερωθείς για τα αθλητικά δρώμενα. Την ώρα που πας να διαβάσεις για την φυγή του Κόκε(πυροτεχνήματα,παρελάσεις,street όργια) από την Αρειανάρα, και τη μεταγραφή του στους Houston Rockets της μπάλας, και με την τσίμπλα να συναγωνίζεται σε μέγεθος την μεγαλύτερη κρεατοελιά σου (σιχαμάρας), βλέπεις να έχει πάρει μαζί μεταγραφή και ο....

ΛΙΑΓΚΑΣ: ο(αρσ. Κ. Ο.) Λαρισινής καταγωγής ανήρ, γνωστός και ως ''ο πιο επιτυχημένος αποτυχημένος'' καθώς αμοίβεται με 20.000 τον μήνα, χωρίς να έχει κάνει τίποτα ουσιαστικό στη ζωή του. Ξεχωρίζει ανάμεσα στο πλήθος των Λιαγκάδων λόγω της τρομακτικά δυσανάλογης μύτης του και του άδειου βλέμματος που παραπέμπει σε φυσιογνωμικό μπούφο(το πλι). Έχει συλληφθεί για κατοχή μικροποσότητας χαζής, μιας και αποτελεί το άλλο μισό της ΣΚΟΡΔΑ. Ανάλογα με τους ιδιωματισμούς της εκάστοτε κοινωνίας, απαντάται και στο όνομα Τζοβενόγερος, Ελληνάρας, Τr-eighty Ντίντη και Μπαρμπα-Κάγκουρας (σημείωση του γράφοντος: Τρίτο έτος και ακόμα δεν μπορώ να θυμηθώ αν το μπάρμπα παίρνει -, γαμώ το σχολείο μου γαμώ).


Και εδώ ο ΛΙΑΓΚΑΣ στην παρουσίαση του Κόκε στο Χιούστον.



Δε γαμιέται λες, σύμπτωση,διαολεμένη σύμπτωση αναφώνησα και άνοιξα άλλη καρτέλα ειδήσεων, προσπαθώντας να ξεχάσω αυτό που μόλις είδα. Το δεύτερο σοκ ήταν ισχυρότερο όμως. Μερικά δευτερόλεπτα μετά, βρέθηκα να διαβάζω ότι ο Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Προβάτων, θέλει να πάρει για τερματοφύλακα το...
ΝΙΝΟ: (άλλοι λένε ο, άλλοι λένε η) Ρακ Σταρ (αγγλιστί rock,αλλά με γαμάουα προφορά) η ''επιτυχία'' του οποίου δεν του απέβαλε ποτέ το κόμπλεξ ότι το επίθετο του είναι ΞΥΠΟΛΗΤΑΣ,γι' αυτό άλλωστε έγινε γνωστός μόνο με το μικρό του όνομα(το οποίο είναι Σταμάτης.α.)

Και για του λόγου το αληθές..
Ο Νίνο με μακρύ μαλλί.


Αν τα παραπάνω συνδυαστούν και με τον Κώστα Φραγκολιά που παίζει στον Άρη
και δεν είναι άλλος από τον Σάκη Πρίττα




Οδηγούμαστε στα εξής συμπεράσματα:
1.Νο more μπαλίτσα
2.Πουτάνα Λαμπίρη κάποια μέρα όλο αυτό θα σου γυρίσει μπούμερανγκ.


Αυτά.

Παρασκευή 20 Μαΐου 2011

Τι είσαι εσύ ,άντρας ?

  Την τελευταία εβδομάδα αναλωνόμαστε σε ατέρμονες συζητήσεις με μεγαλύτερα ηλικιακά απο 'μας άτομα, προσπαθώντας να ονοματίσουμε ένα απ' τα μεγαλύτερα μυστήρια της σύγχρονης κενωνίας : τι χαρακτηρίζει τον άντρα και ποιός ο ρόλος της γυναίκας. Όταν κουραζόμαστε, ξύνουμε τα μούσα μας και μονολογούμε τσιτάτα του Πρέκα ...
Όπως είναι λογικό, δεν καταλήξαμε σε μια κοινώς αποδεκτή γνώμη-πρέπει να φταίει οτι δώσαμε λόγο σε άτομα που πλησιάζουν τα -ίντα αλλά και σε γυναίκες !!- Παρ' όλα αυτά μέσα απ' τις συζητήσεις κατάφερα να διαχωρίσω τους άντρες σε κατηγορίες, με κριτήριο το πόση παντόφλα τρώνε και για να το κάνω πιο εμπορικό, κόλλησα και μια αντιπροσωπευτική για κάθε κατηγορία φωτογραφία !

Ο σερνικός :
  Ο τύπος είναι τόσο μάγκας που άμα θέλει γαμάει τις μάνες όλων μας, αλλά δεν το κάνει γιατί "ωχ μωρέ ντερβίση ποιός σηκώνεται τώρα" απ' την καρέκλα του καφενείου ή του σαλονιού, όπου έχει χαραχτεί το ανάγλυφο του σώματος του. Το μόνο θηλυκό που υπολογίζει στην ζωή του είναι η μητέρα του, τιμή που κέρδισε επάξια αφού ποτέ δεν την πήδηξε και έτσι δεν την βλέπει ως κατώτερο ον. Θεωρεί οτι η γυναίκα έχει έναν και μόνο λόγο ύπαρξης: να γεννοβολά τους λεβέντες του. Εαν τις ώρες που δεν γεννάει τολμήσει και πει κάτι πέρα απ' αυτό που της επιτρέπεται -μόνο η λέξη "μάλιστα"- την κοιτάει με το βλέμμα "βούλωνε μωρή μην σου κόψω κάνα μπάτσο και σε πατώσω" και ευθύς χαμηλώνει το κεφάλι απο φόβο. Μια απ' τις λογικές του απαιτήσεις είναι, αν πεθάνει πρώτος να θάψουν και την γυναίκα του μαζί. Εμφανισιακά τον καταλαβαίνεις απ' το μουστάκι (προσωπική σημείωση: είναι τόσο αντιαισθητικό και ανούσιο το να αφήνει ο άντρας μουστάκι, όσο το να αφήνει η γυναίκα κυτταρίτιδα), απ' το κομπολόι με χάντρες σε μέγεθος μπάλα του μπάσκετ που κρέμεται συνέχεια απ' το χέρι του και απ' τις τρίχες-φλοκάτη που πετάγονται απ' το V του πουκαμίσου-εαν δεν του έδωσε αρκετές η μητέρα φύση, κόβει τις πουτσότριχες και τις κολλάει στο στήθος με loggo-
Δεν τολμώ να σχολιάσω ...


Ο λίγος:
   Λίγος σαν προσωπικότητα, λίγος και στην ψυχή. Πολλές φορές όμως καταφέρνει να κρύβει τεχνηέντως την μικρότητα του, τόσο που όταν τον πάρεις χαμπάρι μετά βίας κρατιέσαι να μην τον αρχίσεις στο δούλεμα πιο άγρια και απ' οτι η Πάνια τον Κατέλη. Γιατί όμως είναι λίγος; Η απάντηση είναι: επειδή ξέρει πολύ καλά πως μια ζωή κρέμεται απ' τα χείλη ενός θηλυκού-ούτε καν απο αρχίδια δεν κρέμεται ...- Πρώτα της μάνας του και μετέπειτα της γυναίκας του. Όμως σαν να μην έφτανε αυτό, πάει να βγεί και απο πάνω τις ώρες που δεν βρίσκεται κάποιος πλάστης κοντά του. Κλασσικό παράδειγμα η περίπτωση που αράζει με τους φίλους του στο σαλόνι και πάνω που ξεστομίζει το "...και της λέω, 'θυμάσαι σε ποιόν μιλάς ή να σου κουνήσω λίγο το κεφάλι για να θυμηθείς;' " ανοίγει η εξώπορτα και αναγκάζεται να πει-σε θέση άμυνας- "Ααα, ήρθες μωρό μου;Να ...ξεχάστηκα εδώ με τα παιδιά και δεν σου ζέστανα νερό για το καθημερινό σου ποδόλουτρο,συγνώμη". Εαν η γυναίκα του τον φωνάξει μπροστά σε γνωστούς του, έτσι όπως τον αποκαλεί μετά την πρώτη μέρα του γάμου -άχρηστε!- ,αναγκάζεται να δικαιολογηθεί με ακόμα πιο γελοίες σκληράδες του στύλ "τα κάνει αυτά για να με τσιτώνει και να την κοπανάω ώσπου να πάθει διάσειση όταν την γαμάω, γιατί γουστάρει ξυλαράκι ...ξέρεις,τα κάνουν αυτά οι γυναίκες..." .Τα φόρτε του είναι όταν παίζει μπάλα σε 5χ5 ,όπου σφάζεται σαν να είναι τελικός Champions League, νομίζοντας οτι αν κερδίσει θα ξεφύγει απ' την μιζέρια του-δεν είναι αυτός ο σκοπός του 5χ5 ρε αιώνιε δεύτερε, αφού και ο νικητής πληρώνει!!- ,καθώς και όταν αφηγείται τις best-seller φιδοιστορίες του ("ΕΓΩ στην ηλικία σας τις είχα τρείς-τρείς τις γκόμενες","ΕΓΩ στην ηλικία σας έκανα πέντε δουλειές","ΕΓΩ στην ηλικία σας έπιανα την πέτρα και την έστιβα" ) σε παιδάκια του γυμνασίου που τον ακούνε με ανοιχτό το στόμα. Τον βγάζεις εύκολα κάρτα επειδή απομακρύνεται όταν μιλάει στο τηλέφωνο με την γυναίκα του και απ' το ντύσιμο του. Εαν ολόκληρος μαντράχαλος σκάει πάντα-μα πάντα!- στην τρίχα, κάνει ΜΠΑΜ οτι τον ντύνει γυναίκα ...

Ο μεγαλύτερος ξόφλας όλων !!Μόνο απ' τον Μπουμπούκο θα έχανε τον τίτλο ...

Ο man: 
  Είναι ο man, ωχ αμάν ωχ αμάν αμάν! Αυτός είναι η πιο φυσιολογική μορφή άντρα και δυστυχώς η πιο βαρετή, αφού δεν έχει τίποτα να γελοιοποιήσω. Ο παίκτης το έχει δει απο πριν το έργο-απ' την μάνα του- και κατάλαβε απο νωρίς οτι δεν πρόκειται να βγάλει άκρη με τις γυναίκες. Απ' την άλλη τις θεωρεί αναγκαίο κακό-και καλά κάνει!- οπότε προσπαθεί οσο μπορεί να αναπτύξει μια λογική σχέση μαζί τους. Έτσι, αφήνει την ζωή του να κυλήσει σε ήρεμους ρυθμούς και βουλιάζει στην ρουτίνα. Ε, τα κλασσικά δηλαδή, φωνές και κακό για ανεξήγητους λόγους απ' την γυναίκα του, πέφτει κάνα σωφρονιστικό μπουνίδι, μετά δεν μιλιούνται μέχρι να κάνει αυτός το πρώτο βήμα και φτου κ απ' την αρχή! Μετράει τις μέρες που είναι μαλωμένοι σαν κωλοφάνταρο -5 είμαι,2 δεν είμαι- και με τα νεύρα του άνετα φτιάχνεις κοκορέτσι! Παρ' όλα αυτά την αγαπάει την γυναικάρα του και δεν την αλλάζει. Αυτοί είναι το γραφικό γεροντοζεύγος που μαλώνουν όπου σταθούν κ όπου βρεθούν, είτε παίζουν κονταρομαχίες με τις μαγκούρες, ενω τα εγγονάκια φωνάζουν εξτασιασμένα "ΞΥΛΟ,ΞΥΛΟ,ΞΥΛΟ" !!! Τον καταλαβαίνεις στις δημόσιες υπηρεσίες. Ξεχωρίζει! Φοράει άσπρη κάλτσα, μπουρνουζέ, σηκωμένη ως την γάμπα χειμώνα-καλοκαίρι και έχει πιάσει τον υπάλληλο απ' τον γιακά, γαβγίζοντας μπροστά στην μούρη του -αν έχει πιεί και καφέ/καφέδες, ρίχνει κουτουλίδια- !

Άρχοντα θέλω να σε δω απο κοντά για να σου φιλήσω τ' αρχίδια ...


Ο τζουτζές:  
   Η συνηθέστερη φράση που ακούει απ' τον πατέρα του είναι: "μα γίνεται να είσαι τοοοοσο μαλάκας;Απορώ..." .Αφού τον γουστάρει μόνο η μάνα του, ολοι οι υπόλοιποι γιατί τον ανεχόμαστε; Υποθέτω γιατί είναι ο "κατά περίσταση" .Φίλος κατά περίσταση, γκόμενος ή άντρας κατά περίσταση, γιός κατά περίσταση- οπα λάθος ...εδώ τον φορτώθηκες μόνιμα!- Και εξηγούμαι. Επειδή ορισμένες φορές δεν θέλεις να είσαι ο μισότρελος μοναχικός τύπος που κάθεται στο bar και κοιτάει την κάβα, επειδή έχει τα λεφτά, επειδή έχει το μέσον, επειδή έχει τα κονέ κ.τ.λ. Όλοι είμαστε συμφεροντολόγοι κατά περίσταση ;) Αλλά πιο πολύ απ' όλους μας μαζι, είναι η γυναίκα! Έτσι εξηγείται πως αυτή η θηλυπρεπής μορφή σε αντρικές διαστάσεις  τυχαίνει να κυκλοφορεί που και που με ένα ζευγάρι βυζιά-συνήθως μόνο βυζιά τους διαλέγουν, το μυαλό πάει σε άλλους- .Ακόμη και σ' αυτή την περίπτωση όμως ολα είναι ρευστά. Είτε δεν την πηδάει και απλά η τύπισσα τον έχει για ταρίφα με αντάλλαγμα μια στραβοπαιγμένη μαλακία και την μόστρα που κάνει, είτε όντως της το βρέχει-ΟΚ,λύγισα. Όλοι έχουμε δικαίωμα στον έρωτα!- αλλά μόνο η ντουλάπα του σπιτιού του ξέρει πραγματικά ποιός αριθμός έχει σειρά-όπως λεμε: "Άντζα μαλάκα κοίτα στην ντουλάπα!!-. Δικαιολογημένα θα σκεφτείς: "Στις προηγούμενες κατηγορίες έκανες χαβαλέ, όμως εδώ πραγματικά βγάζεις χολή. Μήπως είσαι κρυφοτζουτζές; Οχι, τουλάχιστον απ' οσο ξέρω και απ' οτι μου λένε δεν είμαι, αλλά ένα ζόρι με αυτή την κατηγορία το τραβάω .Γιατί είναι οι μπούφοι που χαλάνε την πιάτσα. Δεν είναι άντρες, είναι σκυλάκια. Μοιάζουν σαν σαπουνοδοχείο σε σχήμα άντρα ντυμένο με μπλουζάκι V-και strass γύρω απ' το V γαμώ τα κέρατα μου- που το πατάς και αντί για σαπούνι βγάζει σάλιο! Και δυστυχώς για τους υπόλοιπους , αν και δεν τους γουστάρουν οι γυναίκες-ο μοναδικός πολυκύτταρος οργανισμός με λειτουργία μονοκύτταρου-, εππηρεάζονται. Γ' αυτό θ' ακούσεις στα καλά καθούμενα "Δεν με θέλεις όπως τον πρώτο καιρό, έσβησε ο έρως σου για μένα. Δεν με λες μωρό μου-μωρό μου-μωρό μου-μωρό μου-μωρό μου, όπως κάνει το παλικάρι-μα τι παλικάρι!- εδώ δίπλα..." . Και τότε είναι η στιγμή που βαρυπεπονιάζεις και το βουλώνεις, αφού ξέρεις οτι έχει και λίγο δίκαιο. Είπαμε, την σέρνεις στο πάτωμα απ' την μαγκιά, αλλά πες της και έναν καλό λόγο που και που!

Υ.Γ: Περιγραφή δεν έχει, την έκανα ήδη. Κοίτα στον καθρέφτη μήπως του μοιάζεις ...


Και που σε βάζω σε κατηγορία "άντρα" ,πολύ σου πέφτει τζουτζέ ...



That's it! Yea babe i love you !





 
 






Τρίτη 3 Μαΐου 2011

Κακά τα ψέματα, αντικειμενικά, ας ζητιανέψουμε ένα πιάτο φακές στα μπουρδέλα


Χαίρεστε.Ο τίτλος του άρθρου μπορεί να φαίνεται ακαταλαβίστικος, αποτελεί όμως τα τρία συνηθέστερα κλισέ του γράφοντος, επομένως τίποτα άλλο δεν θα μπορούσε να κάνει γραφικότερο το πρώτο post. Ναι, καλά καταλάβατε, επιστρέψαμε μετά από δύο αποτυχημένες προσπάθειες για να τριτώσουμε το κακό. Η διαφορά αυτή τη φορά είναι ότι θα το παλέψουμε να παραμείνουμε ζωντανοί λίγο παραπάνω. Α, και το blog θα είναι λίγο πιο interactive(άτσαααα),αν και αυτό μικρή σημασία έχει γιατί έτσι κι αλλιώς κανείς δεν θα το παρακολουθεί. Οπότε κλαι μάι φαι πάει.

Δεν θα υπήρχε καλύτερος τρόπος να αρχίσουμε τις αναρτήσεις από μια κοινή εξόρμηση μας στην εξωτική Χαλκιδική, αφενός γιατί ήμασταν και οι δύο(άρα κοινό βίωμα), αφεδύο γιατί έτσι. Ξεκινήσαμε βράδυ Παρασκευής, το τριήμερο της Πρωτομαγιάς, για τον Άγιο Νικόλαο στο δευτερο πόδι(λίγο μετά τον κόλπο ;) ). Εκεί μας φιλοξένησε ο Κώστας, κακή απομίμηση του Adam Sandler, που όταν αφήνει μουσάκι γίνεται καχέκτυπο του Edward Norton (what da fuck???). Πιστός στις αρχές του ξένιου Dia και του Spar Βερόπουλου(άχα καλό ε;) ο Κώστας μας παραχώρησε το σπίτι του για τη δεύτερη νύχτα, καθώς το πρώτο μας βράδυ σημαδεύτηκε από τον ύπνο μέσα στο αυτοκίνητο σε μια έρημη παραλία της Βουρβουρού(απαραίτητο φίδι που προσάπτει σασπένς στην αφήγηση). Το επόμενο πρωί ξυπνήσαμε αποφασισμένοι να βουτήξουμε για ψαροντούφεκο,αφού έτσι κι αλλιώς δε γαμάμε.
Με σύμμαχο τον καιρό(κλισέ) και αψηφώντας τα κρύα, μαγιάτικα, νερά (κλισέ 2) κατεβάσαμε τον εξοπλισμό μας σε μια καταπληκτική τοποθεσία, με ένα σύμπλεγμα τριών βραχονησίδων απέναντι. Οι σκληράδες, όπως ήταν φυσικό, δεν έλειψαν

Αφού ντυθήκαμε, βουτήξαμε. Ο Χρήστος ασχολείται χρόνια με το ψαροντούφεκο, και εν γένει με τα extreme sports(λογικό με τέτοια μούτρα), για μένα ήταν η πρώτη φορά(λογικό γιατί είμαι μπουχέσας). Όπως και να'χει το καταευχαριστηθήκαμε,η παραλία ήταν πανέμορφη, με ακόμη πιο όμορφο βυθό.


Μετά από 6 ώρες στο νερό(αναγκαστήκαμε να βγούμε για να παίξουμε τάβλι), ''καταφέραμε'' να πιάσουμε 5 ψάρια, όλα με διάμπερη τραύματα, δείγμα της επιτυχίας μας. Από την άλλη, ένα δείγμα της επιτυχίας ΜΟΥ,είναι ότι έβγαλα ένα ψάρι περισσότερο από τον Χρήστο(την Πέμπτη που θα του τις βρέξω απ' το πουθενά, θα ανέβει καινούριο post σχετικά με το πόσο κωλοεπιτυχημένος είμαι).




Η γραφικότητα μας έγκειται αλλού όμως. Μετά από 6 ώρες στο νερό η αίσθηση του στόματος μας ήταν λες και είχαμε κάνει γλυφομούνι σε θαλάσσια χελώνα. Αυτό φυσικά αποτυπώθηκε τεχνιέντως και στα μίζερα πρόσωπα μας. Χρειαστήκαμε μόλις 6 ώρες για να μετατραπούμε σε ναυτικούς ολκής, με πρόσωπα φαγωμένα από την αρμύρα και βλέματα γεμάτα κύματα και καημούς (o Χρήστος σαν τον Βάνια, τον λιμενεργάτη της ιχθυόσκαλας, εγώ στο λίγο πιο intelectual, α λα Καβαδίας)



Το σοκ δεν κράτησε πολύ ευτυχώς, καθώς τα επόμενα καρέ μας προσγείωσαν στην ωμή πραγματικότητα.



Το υπόλοιπο της ημέρας πέρασε ήσυχα, αρχικά με μια απογευματινή ταβλοπουτσακλιά στον μπόμπιρα Χρήστο(3-0 αέρα μέχρι να βαρεθούμε) ενώ το βράδυ εξάντλησε το ρεπερτόριο του, πιάνοντας υψηλού επιπέδου συζητήσεις για παρτούζες,ξύλο,ψωλές,κλανιές,φιόρια μέχρι να κοιμηθεί σαν πουλάκι. Το επόμενο πρωί ξυπνήσαμε από τα χαράματα για να βουτήξουμε κοντά στις Καβουρότρυπες,μόνο για παρατήρηση ωστόσο και όχι για ψάρεμα. Έπειτα από μερικές αποτυχημένες τηλεφωνικές προσπάθειες να ξυπνήσουμε άγαρμπα τον Ηλία(άδοντας όπως θα δείτε παρακάτω στο βίντεο ''Ξύπνα'') ξεπορτίσαμε. Ο καιρός ήταν πολύ άσχημος, μέχρι και λίγο πριν φτάσουμε έβρεχε καρέκλες


(άχα καλό ε;)


Η διαδρομή στο ημιορεινό δεύτερο πόδι της Χαλκιδικής, ξημερώματα Πρωτομαγιάς με μηδενική κίνηση και γκρίζο ουρανό ήταν ονειρική, και σίγουρα ένα από τα σημεία του τριημέρου που θα μας μείνουν αξέχαστα.


Έπειτα από μια μικρή στάση για να καταλάβει ο μπόμπιρας who's da boss, φτάσαμε σε μία ερημική παραλία, με μία παρέα που κατασκήνωνε και κάτι κουνούπια στο μέγεθος καμήλας.


Εκεί ο Χρήστος μας καθυστέρησε λιγάκι, καθώς κατεβαίνοντας προς την παραλία ασχολήθηκε με την τέταρτη αγαπημένη του ασχολία, μιας και όταν δεν γαμάει,δεν δέρνει και δεν πίνει



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΕΙ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ (μπλακκκκκκκπαττττττττφφφφφφφ, ήχος από εμετό που σκάει σε πλακάκια από το 1,79)


Έπειτα από άλλη μια βουτιά, κάπου στις 3μιση ώρες, και έχοντας αράξει λίγο στα βράχια να το παίζουμε γοργόνες, πήραμε τον δρόμο για τη Θεσσαλονίκη, υπό καταρρακτώδη βροχή. Στα αρχίδια μας όμως, γιατί δεν είχαμε πάει με μηχανάκι. ;)



Το συμπέρασμα του ταξιδιού, πέραν της ηρεμίας που σου παρέχει το να βρίσκεσαι κάτω απ' το νερό και μακριά απ' τον κόσμο, ήταν ότι αφενός ο Χρήστος είναι επικός βλάκας, ενώ εγώ λίγο πιο βλάκας, με τον τίτλο να κρίνεται στο νήμα. Φυσικά ως είθισται, το ταμείο γίνεται στο τέλος.